Sporo do tej pory mówimy na temat zagadnień związanych z komunikacją w ramach armii. Jak bardzo duże ma ona znaczenie wie każdy, kto miał choć trochę do czynienia zarówno z wojskiem, jak i z wojskową techniką. Jeśli dziś zabrakłoby możliwości sprawnego komunikowania i wymiany informacji pomiędzy żołnierzami, to prawdopodobnie skończyłyby się możliwości prowadzenia skutecznych działań bojowych, a nawet zwykłych ćwiczeń. To oznacza, że ta sfera aktywności żadnej armii nie może być lekceważona. Braki w wyposażeniu związanym z komunikacją mają ścisły związek z problemami związanymi z całością infrastruktury teleinformatycznej, jaką każde wojsko dysponuje. Kwestią otwartą jest klasa i wiek użytkowanych urządzeń oraz to, czy można się nimi bezpiecznie posługiwać.

Pod pojęciem bezpieczeństwa w tym przypadku rozumiemy mniejsze lub większe ryzyko przechwycenia przekazywanych komunikatów przez wroga. Gdy armia posługuje się starym sprzętem bez solidnych zabezpieczeń, staje się to bardzo realnym scenariuszem. Podczas prowadzenia konkretnych działań wojennych na polu walki wszystko jest oparte o łączność w obiegu zamkniętym, nawiązywaną bezpośrednio pomiędzy odbiornikiem a nadajnikiem. Operują one na wydzielonych częstotliwościach wojskowych, które mogą być skutecznie zagłuszane przez sprzęt przeciwnika. Dlatego trzeba mieć możliwość swobodnej zmiany pasma łączności, tak by komunikacja była możliwa pomimo działań wroga. Czy będzie to wykonalne w praktyce zależy od możliwości i jakości wyposażenia.