Skoro wszystko szło w dobrym kierunku, fabryk przybywało, a na rynek trafiało coraz więcej towarów znakomitej jakości, to właściciele poszczególnych zakładów mogli cieszyć się wysokim poziomem życia.

Przemysłowe sukcesy sprawiły, że pojawiła się nowa grupa społeczna – właścicieli prywatnych dóbr, którzy swoje bogactwo zawdzięczali wypracowanemu zyskowi.

Do tej pory zamożność wynikała przede wszystkim z urodzenia i dziedziczenia majątku po przodkach.

Była ona zarezerwowana głównie dla członków wielkich rodów szlacheckich, którzy byli równocześnie właścicielami ziemskimi, ale poza produkcją rolniczą w gruncie rzeczy nie zajmowali się żadną inną wytwórczością.

Raptem okazało się, że na gruncie kapitalizmu i wolnej konkurencji można bogacić się i podnosić status społeczny.

Człowiek, który tworzy setki nowych miejsc pracy i odprowadza do skarbu państwa znaczne podatki stał się osobą szanowaną i dopuszczaną na salony, które były dotąd zarezerwowane wyłącznie dla elit „z urodzenia”.

To ważna zmiana, którą zawdzięczamy industrializacji.